تصاویر شاگردان استاد قادرشهبازی کیک بوکسینگ حرفه ای


کیک بوکسینگ حرفه ای

دانستنیهای ورزش کیک بوکسینگ


در رفتگی های مفصل مچ دست چگونه ایجاد شده و به چه صورت درمان میشوند

در رفتگی های مفصل مچ دست چگونه ایجاد شده و به چه صورت درمان میشوند

 

نویسنده:جعفرفتحی


 

دررفتگی کامل مفصل مچ دست نادر است ولی در بسیاری اوقات دررفتگی های ناکامل در این مفصل دیده میشوند که شایع ترین آنها دررفتگی استخوان لونیت است.

آناتومی

مچ دست یا کارپ Carpal bones از هشت استخوان تشکیل شده است. این هشت استخوان در دو ردیف و بین استخوان های رادیوس و اولنا در بالا و استخوان های متاکارپ در پایین قرار گرفته اند. در ردیف اول یا پرگزیمال Proximal یعنی ردیفی که به استخوان رادیوس نزدیک است اولین استخوان، اسکافوئید است که در طرف شست قرار گرفته و دومین استخوان را استخوان هلالی یا لونیت Lunate مینامند. این استخوان ها یا بهتر بگوییم استخوانچه ها به توسط لیگامان های قوی به یکدیگر میچسبند.

دررفتگی لونیت

این دررفتگی معمولا بدنبال زمین خوردن روی کف دست بوجود میاید. در این وضعیت بر اثر به عقب رفتن شدید مچ دست و فشار استخوان های ردیف دیستال Distal ( یعنی ردیفی که از استخوان رادیوس دورترند) به لونیت، لیگامان های مهمی از اطراف این استخوان پاره شده و موجب جابجا شدن استخوان میشود. دررفتگی لونیت پس از شکستگی اسکافویید شایعترین آسیب استخوانچه های مچ دست بدنبال ضربه است. گاهی اوقات این دررفتگی با شکستگی استخوان اسکافوئید و یا زائده نیزه ای ( استیلویید) استخوان رادیوس و یا هر دو همراه است.

 

همانطور که توضیح داده شد در دررفتگی لونیت، استخوان های کارپ یا مچ، ارتباط بین خود و استخوان های ساعد را حفظ میکنند و این فقط استخوان لونیت است که از جای خود دررفته و جابجا میشود. گاهی اوقات جابجایی برعکس است به این صورت که استخوان لونیت ارتباط خود با استخوان رادیوس را حفظ کرده و بقیه هفت استخوانچه مچ دست جابجا میشوند. به این آسیب، دررفتگی پری لونار Prelunar dislocation میگویند.

 

        1133
 پیکان های سیاه استخوان لونیت را نشان میدهند که در رفته است

علائم در رفتگی استخوان هلالی یا لونیت

بدنبال در رفتگی مچ دست متورم میشود. فشار دادن به جلوی مچ دست شدت درد را افزایش میدهد. حرکات مچ بشدت محدود شده و حتی ممکن است حرکات انگشتان هم کم شود ( علت کاهش حرکات انگشتان فشار استخوان لونیت جابجا شده بر روی تاندون های انگشتان است) و ممکن است حس لمس انگشتان دوم و سوم دست کاهش یابد. تشخیص این آسیب، با استفاده از رادیوگرافی نیمرخ مچ دست است که در آن جابجا شدن استخوان لونیت دیده میشود.

 

درمان این دررفتگی معمولا بصورت جااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش مچ دست و فشار مستقیم بر روی استخوان لونیت آنرا جااندازی میکند. پس از آن استخوان به توسط پین به استخوان های اطراف متصل شده و سپس مچ دست به مدت یک ماه به توسط گچ بیحرکت میشود. اگر این دررفتگی دیر تشخیص داده شود بصورت بسته جا نمیفتد. در این موارد نیاز به عمل جراحی و جااندازی باز دررفتگی وجود دارد. در مواردی که مدت زیادی از دررفتگی گذشته باشد ممکن است استخوان حتی با عمل جراحی هم جا نیفتد که در این موارد ممکن است نیاز شود تا استخوان لونیت از مچ دست خارج گردد.

 

عوارض دررفتگی لونیت چیست

شایعترین و مهمترین عوارض دررفتگی لونیت عبارتند از

  • نکروز آوازکولر استخوان لونیت : به علت آسیب شدید به لیگامان های اطراف لونیت که محل ورود عروق تغذیه کننده استخوان هستند، ممکن است بدنبال دررفتگی، خونرسانی استخوان دچار اختلال شده و موجب نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان شود.
  • استئوآرتریت یا آرتروز : آرتروز معمولا به علت نکروز آوازولر استخوان و یا جانیفتادن دررفتگی ایجاد میشود. درمان آن استفاده از بریس مچ دست و محدود کردن فعالیت های مچ است و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی و فیوژن یا خشک کردن مفاصل بین لونیت و استخوان های اطراف وجود دارد.
  • فشار به عصب مدیان : در هنگام دررفتگی لونیت عصب مدیان ممکن است بر اثر فشار این استخوان جابجا شده فلج شود. در این صورت دررفتگی باید بسرعت جااندازی شود. اگر مدت زیادی از دررفتگی گذشته و قابل جااندازی نباشد باید استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و فلکسور رتیناکولوم ( نوار بافتی محکمی که روی عصب مدیان را پوشانده است) با عمل جراحی باز و آزاد شود تا فشار از روی عصب برداشته شود.
نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: دو شنبه 30 آذر 1394برچسب:آناتومی,دررفتگی لونیت,علائم در رفتگی استخوان هلالی یا لونیت, | موضوع: <-CategoryName-> |

محاسبه وزن ایده آل بر اساس فرمول BMI
 

 

محاسبه وزن ایده آل بر اساس فرمول BMI

 


دانستیم که وزن ایده آل چیست و به چه عواملی بستگی دارد. حال می خواهیم بدانیم چگونه وزن ایده آل خود رامحاسبه کنیم .

محاسبه وزن ایده آل روش های متفاوتی دارد. یکی از ساده ترین و مؤثرترین روش ها ، استفاده از "شاخص توده بدنی" یا BMI است.

BMI یا شاخص توده بدنی از اصطلاحات معروف علم تغذیه است. شما بوسیله BMI می توانید بدانید که آیا از لحاظ وزنی در محدوده سلامت هستید، دارای اضافه وزن و یا چاق هستید؟



BMI بدین صورت محاسبه می شود که وزن خود را بر حسب کیلوگرم بر مجذور قدتان بر حسب متر تقسیم می کنید . عددی که بدست می آید BMI نام دارد.

 

BMI=وزن(بر حسب کیلو گرم) تقسیم بر (اندازه قد بر حسب متر)x (اندازه قد بر حسب متر)

 

توجه:مطابق عکس مقاله از فرمول دوم روی عکس استفاده کنید.


درصورتی کهBMI محاسبه شده :

کمتر از 19 باشد ، کمبود وزن دارید و لاغر هستید.

بین 19 تا 25 باشد ، وزن طبیعی دارید و در محدوده سلامت وزنی هستید.

بین 25 تا 30 باشد ، اضافه وزن دارید.

بیش از 30 باشد، چاق هستید.



افراد چاق در معرض خطرات ابتلا به بسیاری از بیماری های قلب و عروق ، فشار خون ، دیابت و غیره قرار دارند. یک فرد دارای اضافه وزن در مرز است و به راحتی می تواند با یک رژیم مناسب به محدوده سلامت وزنی بازگردد .

با این روش، شما وضعیت وزنی خود را تعیین کردید و دریافتید که در کدام گروه قرار دارید . اگر در گروه سلامت هستید به شما این نوید را می دهم که می توانید عمری طولانی تر داشته باشید و اگر از دو گروه : اضافه وزن یا چاق هستید، به شما کمک خواهم کرد تا خود را به وزن ایده آل برسانید و به عوارض ناشی از چاقی که در مبحث دیگری بیان خواهد شد دچار نشوید.


اما وزن ایده آل ما چقدر است؟

همانطوری که بیان شد وزن ایده آل به عوامل زیادی بستگی دارد که یکی از مهم ترین آنها سن می باشد.

با افزایش سن، به طور طبیعی میزان چربی ذخیره ای بدن بالا می رود و BMI افزایش می یابد.

از این رو با استفاده از جدول سن ،BMI مناسب گروه سنی خود را بیابید .


محاسبه وزن ایده آل


BMI گروه سنی

22   24-19(گروه سنی)
23   34-25
24   44-35
25   54-45
26   64-55
27   65 به بالا



ابتدا با استفاده از جدول سن،BMI مناسب گروه سنی خود را بیابید.سپس با استفاده از فرمول BMI، وزن ایده آل خود را بیابید . شما BMI مناسب سن خود را می دانید، قدتان را نیز می دانید. پس در فرمول زیر قرار دهید:

مجذور قد(بر حسب متر) ضربدر BMI = وزن ایده آل(بر حسب کیلوگرم)

اکنون که وزن ایده آل خود را دانسـتید می توانید دریابید که چه میزان اضافه وزن یا کمبود وزن دارید .

اگر علاقمند هستید که به تناسب وزن برسید و اراده ای قوی دارید با پیگیری مطالبی که ارائه خواهد شد، شما را یاری خواهیم کرد تا به هدفتان برسید.

* نکته:

درصورتی که قدتان را به طور دقیق نمی دانید، متری را از فاصله 50 سانتی متری زمین به صورتی که صفر آن پایین باشد روی دیوار نصب کرده ، به دیوار تکیه دهید به نحوی که پشت پایتان، باسن، کتف و پس سرتان بر دیوار مماس باشد و از فردی دیگر بخواهید بوسیله خط کش یا کتابی که به صورت افقی روی سرتان قرار داده عدد روی متر را بخواند. آن را با 50 جمع کنید تا اندازه قدتان را بدست آورید .

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:اناتومی عضلات شکم,آناتومی عضلات پشت,اپارات کیک بوکس,, | موضوع: <-CategoryName-> |

راهکارهای افزایش توان جسمانی

راهکارهای افزایش توان جسمانی

strength-physical

راهکارها و روش های افزایش تـوان جسمانی کاملا" مشخص و تعریف شده است.مهم است که برای این کار مطالعات پزشکی و ورزشی مورد توجه قرار گیرد.افزایش توان جسمانی به سه شاخه اصلی تقسیم می شود.

  •  افزایش استقامت
  •  افزایش قدرت
  • افزایش انعطاف

که در ادامه آن ها شرح داده خواهد شد. اما نکته مهم این است که هر سه عامل گفته شده به همراه جزئیاتشان اگر چه شاخه های اصلی درخت افزایش توان جسمانی است اما بدانید که تنه این درخت مراقبه ذهنی و آرامش اعصاب و تمرکز است. همانگونه که انجام دادن تمرین های بدنسازی با خشونت و بدون تمرکز هیچ فایده ای ندارد انجام تمرین های افزایش توان جسمانی که در ادامه آمده است همگی باید در کمال تمرکز و آمادگی ذهنی انجام شود.

عوامل افزایش توان جسمانی به شرح زیر است

۱ – افزایش استقامت

بهترین راه افزایش استقامت , دویدن یا شنا کردن روزانه به مدت ۳۰ دقیقه با ضربان قلب چربی سوز است مشروط بر آنکه مداوم و با حوصله انجام گیرد . ورزش با دوچرخه ثابت یا نوار گردان به دلیل آن که به راحتی می توان ضربان نبض را کنترل نمود مطمئن تر است ولی بدیهی است که شادابی و لطافت دویدن در طبیعت آزاد را ندارد . بالا رفتن آرام از کوه ، پیاده روی نسبتاً سریع و درازمدت و بخصوص چنانچه وزنه حدود یک کیلویی در دستان باشد از روش های مفید افزایش استقامت است.

۲ – افزایش قدرت

تمرین هایی که قدرت عضلات را افزایش می دهد و از ضعیف شدن عضلات جلوگیری می نماید اصولاً به سه گروه تقسیم می شوند.

۱ – تمرینات ایزومتریک : در این تمرینات نیرو به بدن اعمال می شود بدون آنکه مفاصل و اعضای بدن حرکت نماید ، مثل آنکه با دست به دیوار فشار وارد نماییم.

ویژگی های تمرینات ایزومتریک : برتری این روش در آن است که هنگام تقویت عضلات ، مفاصل حرکتی ندارند. بنابراین کار عضلات موجب اختلال در مفاصل و احیاناً فشار استخوان بر استخوان نمی شود . برای مثال در دردهای کمر ، فرد به پشت می خوابد و عضلات خود را منقبض کرده و همزمان کمر خود را به زمین فشار می دهد .

حال بدون آنکه مهره های بیمار حرکت کند ، عضلات کمر و شکم تقویت می شود . عیب این روش آن است که اولاً اراده قوی می خواهد و ثانیاً فشارهای انقباضی با تشخیص فرد انجام می شود و نمی توان آن را اندازه گیری و تنظیم نمود و نهایتاً انجام آن نیاز به حوصله فراوان دارد.

۲ – تمرینات ایزوتونیک : در این تمرینات نیروی ثابتی به بدن وارد می شود و اعضای بدن این نیروی ثابت را در بدن جابجا می کند . مثل تمرین با وزنه یا قرار دادن وزنه روی شانه و نشستن و برخاستن با آن.

ویژگی های تمرینات ایزوتونیک : تمرین های ایزوتونیک مثل کار با دستگاه های معمولی بدن سازی ، هالتر ، وزنه ، شنا روی دست و بالا رفتن از طناب ،گو اینکه به تقویت عضلات کمک می نماید ، اما به دلیل آنکه در برخی زوایای حرکت مفصل ، نیروی بیش از حد وارد می کند و در برخی زوایا نیروی کمتر از حد ، اولاً ممکن است سبب آسیب دیدگی عضلات و رباط ها در برخی زوایای حرکت و ثانیاً سبب عدم تقویت در برخی زوایای دیگر شود

۳ – تمرینات ایزوکنتیک‌ : در این تمرینات نیروی ثابت به بدن اعمال نمی شود بلکه حسب موقعیت بدن نیروی متناسبی به بدن وارد می شود و در عوض سرعت حرکت اعضای بدن بطور ثابت صورت می گیرد.

در حقیقت کار کردن برای افزایش قدرت یعنی کار کردن با وزنه به صورتی که عضلات تحت فشار قرار گیرند . البته تمرینات ایزوکنتیک شاید بهترین روش باشد ولی دسترسی به وسایل آن مشکل است . اما روش ایزومتریک بدون کمترین وسیله خاص و روش ایزوتونیک با وسایل ساده تر قابل اجرا است . انتخاب نوع تمرینات بر حسب نیاز و امکان دسترسی به وسایل صورت می گیرد.

ویژگی های تمرینات ایزوکنتیک : برای مفاصلی که سالم هستند و حرکت مشکل برای آن ها ایجاد نمی کند ، تمرین ایزوکنتیک بهترین ورزش می باشد . دستگاه های ایزوکنتیکی مجهز به کامپیوتر که با سرعت ثابت و نیروی متغیر کار می کنند بسیار گران قیمت می باشند و کمتر در دسترس عموم قرار دارند و در ایران بجز دو مورد یافت نمی شود و بیشتر برای اندازه گیری قدرت عضلات بکار برده می شود تا تمرین.

در عمل کارخانجات سازنده از طریق این دستگاه ها ، منحنی نیروی وارده بر عضلات را یافته و بادامک متناسب با آن تغییرات را ساخته و در دستگاه های ایزوتونیک بکار می برند . این اقدام موجب ارزان شدن دستگاه ها و مشابه شدن حرکت در دستگاه های معمولی مکانیکی با حرکت های ایزوکنتیک شده است . علی القاعده اگر ده دستگاه داشته باشیم .

هفته ای سه روز و به مدت ۲۰ دقیقه تمرین برای تقویت عضلات کافی می باشد
برای آنکه برای شما روشن شود که آیا عضلات شما قوی و مناسب است ، از آزمایشات ساده ای می توانید استفاده کنید . البته اگر بتوانید از تجهیزات کامپیوتری برای اندازه گیری عضلات استفاده کنید طبعاً بهتر و دقیق تر می باشد. برای آزمایشات ساده می توان از بارفیکس استفاده نمود . اگر کمتر از ۵ بار حرکت بارفیکس را انجام دهید عضلات دست شما نیاز به تمرین و تقویت دارد.

۳ – افزایش انعطاف

برای داشتن انعطاف کافی باید کار از کودکی شروع شود. افزایش انعطاف مفاصل و قابلیت تغییر حالت رباط ها و عضلات در سنینی که این عضلات و مفاصل شکل گرفته اند بسیار دشوار است . با این همه نباید تمرینات انعطافی را فراموش کرد . زیرا حداقل ،‌ انعطاف بدن را باید به حد معمولی حفظ نمود و همچنین عدم انجام تمرینات انعطافی به خشکی تدریجی مفاصل و رباط ها می انجامد .

گرم کردن ، حرکات کششی و فشار روی مفاصل در حد شروع درد اما به ملایمت و آهستگی در حفظ و کسب انعطاف بسیار مفید است . حرکات ورزشی مناسب که هم انعطاف را زیاد می کند و هم به آمادگی بدن و قدرت عضلات می افزاید بسیار مفید فایده می باشند.

خلاصه : اگر عضلات شما قوی باشد مفاصل شما هم سالم می ماند در غیر اینصورت دچار بیماری های مفصلی و عوارض بعدی آن خواهید شد

به هر حال ساده ترین روش برای تقویت قدرت ،‌ تمرینات ایزومتریک می باشد . مثل فشار دست به میز ، فشار پا به چهارچوب در ، فشار دست به چهارچوب و انقباض ارادی عضلات ، استفاده از بارفیکس ، حرکت شنای روی دست، به تعداد ده تا بیست بار و یک تا سه بار در روز کافی می باشد. اگر وسایل ایزوکنتیک و ایزوتونیک در دسترس باشد پرداختن به آن مفیدتر می باشد.


 

 

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:کمربند,دان,کیک بوکس,حالت گارد مبارزه,جاخالی دادنها,اپارات ,رزمی ,نحوه ارتقاع کمربند,راهکارهای افزایش توان جسمانی, | موضوع: <-CategoryName-> |

آناتومی مفصل و انواع آن

آناتومی مفصل و انواع آن

شکی نیست که برای تسهیل حرکت اندام های بدن، لازم است قسمت های مختلف آن با یکدیگر ارتباط برقرار  کنند.این ارتباط به وسیله مفصل متحرک برقرار می شود.حرکت در یک مفصل نیز باید توسط نوع مفصل، رباط های متصل به آن و یا توسط عضلات اطراف محدود می شوند.محل ارتباط و اتصال دو یا چند استخوان را مفصل می گویند.وجود همبستگی واتصال استخوان های مختلف بدن انسان یکی از عوامل مهم حرکت آدمی است.

آناتومی مفصل

انواع مفصل

بسیاری از افراد فقط مفاصل متحرک را مفصل تلقی می کنند ،در حالی که در بدن مفاصل وجود دارد که فاقد هر گونه تحرک هسستند.مانند مفاصل کاسه سر

مفاصل را با توجه به ساختمان آن ها طبقه بندی می کنند :

  • مفاصل لیفی
  • مفاصل غضروفی
  • سینوویال

مفاصل لیفی (فیبروری) شامل ۳ دسته مفصل هستند:

الف : مفاصل درزی

ب : مفاصل گومغوزیس

ج : مفاصل با رابط بافت هم بند

مفاصل غضروفی:

در این نوع مفاصل استخوان ها به وسیله یک واسطه غضروفی روی هم قرار می گیرند و دو دسته‌اند:

مفاصل سین کندروز ، مانند مفصل بین دیافیرواپی  استخوان های دراز

مفاصل سیمفیز ، مانند مفاصل بین مهره های ستون فقرات

ساختمان مفاصل سینوویال:

قسمت های مختلف مفاصل سینوویال عبارتند از:سطوح مفصلی ،غشاء سینوویال ، کپسول مفصلی و رباط‌ها

انواع مفاصل سینوویال:

مفاصل سینوویال را با توجه شکل سطوح استخوان های شرکت کننده در مفصل به ۷ نوع تقسیم می شوند.

آناتومی مفصل

۱-مفصل مسطح

 

 

 

 

 

 

 

آناتومی مفصل
۲-مفصل لولایی یا قرقره ای

 

 

 

 

 

 

 

آناتومی مفصل
۳-مفصل استوانه ای


 

 

 

 

 

 

آناتومی مفصل
۴-مفصل زینی

 

 

 

 

 

 

 

آناتومی مفصل
۵-مفصل کندیلی یا لقمه ای

 

 

 

 

 

 

آناتومی مفصل


۶٫مفصل کروی یا گوی و حفره

 

 

 

 

 

 

۷- مفصل بیضوی: سطوح مفصلی استخوان های شرکت کننده در مفصل به صورت محدب-مقعر بوده و بیضوی شکل می باشند.مفصل بین استخوان های زند زبرین و استخوان های مچ دست از این نوع می باشند


نکته:تنها مفاصل سینوویال دراری حفره و کپسسول مفصلی هستند.

دامنه حرکت یا درجه حرکت یک مفصل

مفصل سینوویال تنها مفصلی است که می تواند در دامنه وسیعی حرکت کند.این حرکت می تواند در سطوح سهمی ، فوقانی تحتانی و قدامی خلفی باشد.

 

عناصر تشکیل دهنده مفاصل سینوویال عبارتند از :

  •  غضروف مفصلی
  • حفره سینوویال
  • .کپسول مفصلی
  • غشا یا پرده سینوویال
  • مایع سینوویال
  • رباط ها

اعمال غشای سینوویال

  • تامین مواد غذایی واکسیژن برای تغذیه مفصل
  • نرم ولغزنده نگهداشتن سطوح مفصلی

ترشح مایع سینوویال
کمک در بهبود و التیام آسیب های مفصلی از طریق افزایش مواد غذایی و اکسیژن در محیط مفصل
.

مفاصل اصلی کمربند شانه ای شامل :جناغی چنپری ، اخرومی چنپری ، بازویی دوری و مفصل قفسه صدری کتفی می باشد.

مفاصل اصلی اندام فوقانی شامل :مفاصل شانه ، آرنج ، و مچ دست است.

مفاصل اصلی اندام تحتانی شامل :مفصل لگن ، زانو و مچ پا

 

رباط های مهم مفصل زانو :

آناتومی مفصل

هشت رباط در ناحیه مفصل زانو قرار دارد که این مفصل را استوار و پایدار نگه می دارد.بعضی از این رباط ها مانند : رباط های متقاطع و رباط های عمقی داخلی کپسولی اند و رباط های جانبی ، رباط مورب رکبی ، رباط عرضی زانو در خارج از مفصل زانو قرار دارند.

 

منیسک های داخلی وخارجی مفصل زانو :

منیسک ها حلقه های هلالی شکل یا نیم دایره ای هستند که بوسیله گود کردن سطوح مفصلی ، نقشی همانند لبه های مفاصل کروی باز می کنند هر دو منیسک مفصل زانو درون کپسولی اند.


 
نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:بانوانورزش>لاغری شکم-زبان خوش,تصاویر برای رزمی,رزمیمفاصل آپارات,بانک اطلاعات ورزشهای رزمی-کیک بوکس اپارات-بوکس-دعوا خیابانی شکم, | موضوع: <-CategoryName-> |

آناتومی عضلات شکم و عضلات پشت

آناتومی عضلات شکم

عضلات شکم فضای بین قفسه سینه و لگن خاصره را می پوشانند.در حقیقت عضلات دیواره های خلفی،جانبی و قدامی شکم را به وجود می آورند.عضلات دیواره های جانبی و قدامی را می توان با هم بررسی کرد.عضلات دیواره خلفی همان عضلات مربع کمری هستند که در دو طرف ستون فقرات قرار دارند.

عضلات ناحیه شکم عبارتند از:

مورب خارجی، مورب داخلی، عرضی شکم، راست شکم، عضله مربع کمری نیز دیواره خلفی شکم را می سازد،که در عضلات خلفی تنه مورد بررسی قرار می گیرید.

 

عضله مورب خارجی:آناتومی عضلات شکم

این عضله از رو هشت دنده تحتانی در هر طرف از بدن شروع و به نیمه قدامی تاج خاصره متصل می شوند.مسیر تارهای عضله از قسمت ها جانبی -فوقانی به بخش های میانی – تحتانی است.با توجه به محل های چسبندگی عضله مشخص است که این عضله قسمت های جانبی شکم را می پوشاند.نیام عضله در قسمت تحتانی ضخیم شده و رابط مغبنی را به وجود می آورد.این رابط از خار خاصره قدامی فوقانی به برجستگی عانه چسبندگی پیدا می کند

 

عضله مورب داخلی:آناتومی عضلات شکماین عضله نیز از عضلات دیواره های جانبی شکم می باشد و از نیمه جانبی رباط مغبنی و دو سوم قدامی تاج خاصره شروع شده ، روی دنده های هفتم ، هشتم و نهم متصل می شود.همانطور که از نامش پیداست در سطح عضله مورب خارجی به صورت(X)روی هم قرار می گیرند.

 

 

عضله عرضی شکم:آناتومی عضلات شکماین عضله نیز داخلی ترین عضله ناحیه شکم است و در قسمت های جانبی و قدامی است و از روی یک سوم خارجی رباط مغبنی ، دو سوم میانی تاج خاصره و در لبه داخلی و سطح داخلی غضروف های دنده ای شش دنده تحتانی شروع شده.تارهای آن به صورت افقی به قسمت قدامی شکم کشیده شده و به وسیله یک نیام عمودی در پشت عضلات راست شکمی به هم ارتباط پیدا می کنند.

 

عضله راست شکمی:آناتومی عضلات شکماین عضله نیز در قسمت قدام شکم به طور عمودی قرار گرفته است.عضله راست شکم از سطح قدامی غضرو ف های دنده ای دنده های پنجم ، ششم و هفتم و همچنین زائده خنجری استخوان جناغ سینه شروع شده و در انتهای تحتانی به وسیله تاندونی قوی به استخوان عانه و ارتفاق عانه (مفصل بین دو استخوان عانه) متصل می شود.

 

 

آناتومی عضلات پشت

عضلات پشت جزو عضلات خلفی تنه محسوب می شوند و شامل ۸ عضله ذوزنقه، پشتی بزرگ، متوازی الاضلاع، گوشه ای، دندانه ای خلفی فوقانی، دندانه ای خلفی تحتانی، پشتی دراز و مربع کمری می باشد. هر کدام از این عضلات به ترتیب توضیح داده می شوند.

آناتومی عضلات پشتعضله ذوزنقه

این عضله پهن و حجیم سطح زیادی از پشت را می پوشاند. با توجه  به وسعت و حجمی که دارد اعمال زیادی را نیز عهده دار است. به همین علت قسمت های مختلفی در عضله قابل تشخیص هستند.

الف: تارهای قسمت فوقانی عضله از سطح خارجی صدف استخوان پس سری شروع شده و به یک دوم خارجی در سطح خلفی ترقوه متصل می شود.

ب: تارهای بعدی از لیگامنت نوکه (در پشت  گردن) شروع شده و به زائده اخرمی دو استخوان کتف ارتباط پیدا می کنند.

ج: دسته های بعدی  تارها از خارهای هفتمین مهره گردنی و مهره های فوقانی پشتی شروع شده و به خارهای استخوان های کتف متصل می شوند.

د: تارهای تحتانی این عضله از روی خارهای بقیه مهره های پشتی شروع شده و به انتهای داخلی خار کتف (ریشه خار) در  هر طرف متصل می شوند.

آناتومی عضلات پشتعضله پشتی بزرگ

این عضله نیز از عضلات بزرگ پشت بوده و سطح وسیعی را می پوشاند. قسمت فوقانی این عضله توسط قسمت تحتانی عضله ذوزنقه پوشانده می شود. عضله پشتی بزرگ از روی خارهای شش مهره تحتانی پشتی و تمام مهره های کمری و سطح خلفی خاجی و قسمت خلفی تاج خاصره در هر طرف، زاویه تحتانی کتف و سه یا چهار دنده تحتانی، شروع می شود. تارهای عضله به طرف فوقانی و خارج کشیده شده و به وسیله یک تاندون بلند به قسمت قدامی استخوان بازو ( انتهای تحتانی ناودان دوسری) چسبندگی پیدا می کنند.

عضله متوازی الاضلاع

این عضله در اصل دو عضله است که شباهت زیادی در نحوه قرار گیری و عمل دارند. عضله متوازی الاضلاع  بزرگ از روی خارهای مهره های دوم تا پنجم پشتی شروع می شود و به بخش تحتانی لبه داخلی استخوان کتف متصل می شود. جهت کشیدگی تارهای این عضله مایل است. عضله متوازی الاضلاع کوچک نیز از روی انتهای تحتانی رباط نوکه در پشت گردن و خارهای مهره های هفتم گردن و اول پشتی شروع شده و به ریشه خار استخوان کتف متصل می شود، تارهای این دو عضله به موازات هم قرار  دارند.

آناتومی عضلات پشتعضله گوشه ای

تارهای این عضله از روی زوائد عرضی چهار مهره اول گرد به پایین و خارج کشیده شده و به قسمت فوقانی لبه داخلی استخوان کتف بین زوایه فوقانی و ریشه خار کتف چسبندگی پیدا می کنند.

آناتومی عضلات پشتعضله دندانه ای خلفی فوقانی

این عضله در قسمت خلفی-فوقانی تنه زیر عضله متوازی الاضلاع واقع است و از روی زوائد خلفی مهره های ششم و هفتم گردنی و اول و دوم  پشتی شروع شده به طرف خارج و پایین کشیده شده روی سطح خارجی دنده های دوم تا پنجم، در قسمت خلفی متصل می شود.

آناتومی عضلات پشتعضله دندانه ای خلفی تحتانی

این عضله نیز همانند عضله دندانه ای خلفی-فوقانی است ولی جهت کشیدگی تارها در آن متفاوت است. این عضله از روی زوائد خلفی دو مهره تحتانی پشتی و دو مهره فوقانی کمر شروع شده و تارهای آن به طرف خارج و بالا کشیده شده روی سطح خارجی چهار دنده تحتانی در  قسمت خلفی چسبندگی پیدا می کنند.

آناتومی عضلات پشتعضله پشتی دراز

عضله ای طویل است که از استخوان پس سری تا خاجی کشیده می شود. این عضله از روی استخوان خاجی، زوائد خلفی مهره های کمری، تاج خاصره شروع شده و با توجه به محل چسبندگی انتهای دیگر تارها به سه گروه عضلانی تقسیم می گردد:

آناتومی عضلات پشت۱-خاصره ای، که روی دنده ها کشیده می  شود.

۲-طویل، که روی زوائد عرضی مهره ها کشیده می شود.

۳-شوکی که روی زوائد شوکی مهرها کشیده می شود.

عضله مربع کمری

عضله ای پهن است که در دو طرف ستون فقرات در ناحیه کمر قرار دارد. این عضله از روی بخش خلفی تاج خاصره شروع شده و با چسبندگی روی زوائد عرضی مهره های اول تا چهارم کمر روی لبه تحتانی دنده دوازدهم متصل می گردد.

آناتومی عضلات پشت

منبع استفاده شده: آناتومی انسان، تألیف علی اصغر رواسی


 

 
نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:اناتومی عضلات شکم,آناتومی عضلات پشت,اپارات کیک بوکس, | موضوع: <-CategoryName-> |

آناتومی نخاع

آناتومی نخاع

نخاع قسمتی از دستگاه عصبی مرکزی که در درون کانال نخاعی یعنی مجرایی که از روی هم قرار گرفتن مهره ها به وجود آمده است  قرار دارد‏ نخاع نام دارد. نخاع تمام فضای کانال نخاعی را پر نمی کند بلکه قسمتی از این فضا نیز توسط مننژ ، مایع مغزی – نخاعی ، یک لایه از بافت چربی که نخاع را در برگرفته و رگ های خونی پر می شود.طول نخاع در مردان و زنان به ترتیب ۴۵ و ۴۳ سانتی متر است. حد بالایی نخاع لبه فوقانی مهره اطلس و حد پایینی  آن در حدود مهره اول و دوم کمر است. در این نقطه نخاع باریک شده و مخروط انتهای را به وجود می آورد. مخروط انتهای به وسیله رشته انتهایی به مهره دوم دنبالچه ارتباط پیدا می کند.

آناتومی نخاعنخاع در مقطع بیضی شکل است و پهنانی آن ( از چپ به راست ) بیشتر از فاصله قدامی- خلفی نخاع است.دو شیار در نخاع وجود دارد. شیار قدامی کوتاه تر و پهن است در حالی که شیار خلفی عمیق تر و باریک می باشد.در هر نیمه از نخاع نیز در قسمت جانبی دو شیار کم عمق به نام های شیار جانبی قدامی شیار جانبی خلفی وجود دارد.

نخاع از دو بخش سفید و خاکستری به وجود آمده است . چگونگی قرار گیری بخش سفید و بخش خاکستری در یک مقطع هوریزنتال( افقی ) کاملا" مشخص است. ماده خاکستری نخاع در وسط قرار گرفته و در برش افقی ، شکل آن همانند حرف  H  است . شکل H  ماننده ماده خاکستری نخاع در نواحی مختلف  نخاع یکسان نبوده و تفاوت های را آشکار می کند. ماده خاکستری نخاع از تنه سلولی  نرون های عصبی تشکیل شده است و به همین علت نیز خاکستری رنگ است.

آناتومی نخاعماده سفید نخاع در اطراف ماده خاکستری قرار گرفته است. فرم قرارگرفتن ماده خاکستری در نخاع  باعث می شود که ماده سفید در هر نیمه چپ یا راست به سه نوار طولی کاملا" مشخص تقسیم گردد. این نوارها طناب طولی قدامی طرفی و طناب طولی خلفی هستند.طناب طولی قدامی بین شاخ قدامی ماده خاکستری و شیار قدامی قرار دارد.  طناب طولی طرفی بین دو شاخ قدامی و خلفی ماده خاکستری قرار دارد و طناب طولی خلفی نیز بین شاخ خلفی ماده خاکستری و شیار خلفی واقع شده است.

 

ماده سفید نخاع را اکسون های نرونی به وجود آورده اند، و  رنگ سفید این بخش به علت میلین این اکسون ها است.طناب ها ، راه های حسی و حرکتی نخاع را به وجود می آورند.دستگاه عصبی مرکزی را پرده ای می پوشاند که به مننژ موسوم است . این پرده شامل سه لایه مختلف است.خارجی ترین لایه، سخت شامه می باشد که روی بافت استخوانی اطراف می چسبد.این چسبندگی در کف جمجمه بسیار محکم است ولی در سقف جمجمه و دیواره های اطراف آن  چسبندگی سست تر می باشد.

لایه میانی، عنکبوتیه نامیده می شود و لایه داخلی نرم شامه خوانده می شود.بین عنکبوتیه و نرم شامه فضای است که به فضای زیر عنکبوتیه موسوم است.لایه داخلی در درون بطن های جانبی غز شبکه شیمی را می سازد.این شبکه ترشح مایع مغزی – نخاعی را به عهده دارد.

مایع مغزی – نخاعی

مایع مغزی – نخاعی به وسیله فیلتراسیون از شبکه مشیمی بطن ها ترشح می گردد.این مایع فضای درونی و برونی دستگاه عصبی مرکزی را پر می کند و وظیفه آن حفاظت و تغذیه دستگاه عصبی مرکزی می باشد. در فضای زیرعنکبوتیه  این مایع دوباره به خون باز می گردد .میزان مایع مغزی – نخاعی در یک فرد بالغ حدود ۱۴۰ cc است.

منبع: اختصاصی elmevarzesh.com

آناتومی انسان، اصغر رواسی


 
نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:آناتومی نخاع:دستگاه عصبی,دیسک کمر,کیک بوکس اپارات, | موضوع: <-CategoryName-> |

آناتومی عضلات شانه

آناتومی عضلات شانه

عضلات شانه را می توان به دو گروه خلفی و قدامی تقسیم نمود:عضلات خلفی شامل: عضله دلتوئید، عضله فوق خاری،عضله تحت خاری ، عضله گرد کوچک و عضله گرد بزرگ هستند.عضلات قدامی شانه نیز شامل: عضلات تحت کتفی و غرابی- بازوئی می باشند.

آناتومی عضلات شانه

 

عضلات ناحیه خلفی

عضله دلتوئید

آناتومی عضلات شانه

این عضله روی مفصل شانه طوری قرار گرفته است که قسمت فوقانی استخوان بازو به وسیله آن پوشیده می شود.دلتوئید عضله ای پهن و مثلثی شکل است که از سطح ۱/۲ خارجی استخوان ترقوه و لبه خارجی و سطح فوقانی زائده اخرمی و لبه تحتانی خار استخوان کتف شروع شده و کلیه تارها به سطح خارجی تنه استخوان بازو در بخش میانی متصل می شود.با توجه به وسعت محل چسبندگی عضله دلتوئید در انتهای فوقانی، این عضله در خیلی از اعمال مختلف استخوان بازو شرکت می کند.

آناتومی عضلات شانه

تارهائی که از روی استخوان ترقوه شروع می شوند بخش قدامی عضله را به وجود می آورند، تارهای شروع شده از رویی زائده اخرمی، بخش میانی عضله را می سازند و تارهای شروع شده از روی خار استخوان کتف بخش خلفی عضله را به وجود می آورند.

عضله فوق خاری

آناتومی عضلات شانه

ایین عضله از ۲/۳ میانی حفره فوق خاری استخوان کتف شروع شده و پس از گذشتن از زیر زائده اخرمی به بالاترین بخش برجستگی بزرگ بازو متصل می گردد.تاندون این عضله ضمن گذشتن از بالای مفصل شانه به کپسول مفصلی نیز چسبندگی پیدا می کند.

عضله تحت خاری

آناتومی عضلات شانه

عضله ای مثلثی شکل است که از حفره تحت خاری استخوان کتف شروع می شود.حدود ۲/۳ بخش میانی حفره تحت خاری محل چسبندگی این عضله روی کتف است. تارها به طرف خارج کشیده شده و پس از گذشتن از سطح خلفی مفصل شانه به قسمت خلفی – فوقانی برجستگی استخوان بازو متصل می شوند.

عضله گرد کوچک

آناتومی عضلات شانه

عضله ای باریک است که از لبه خارجی استخوان کتف شروع شده ، به طرف خارج و بالا سیر کرده و پس از گذشتن از سطح خلفی تحتانی کپسول مفصلی شانه روی سطح خلفی برجستگی بزرگ استخوان بازو، زیر محل چسبندگی عضله تحت خاری به این استخوان متصل می شود.

عضله گرد بزرگ

آناتومی عضلات شانه

عضله ای پهن و ضخیم است که از زاویه تحتانی  استخوان کتف در سطح خلفی شروع شده و پس از سیر به طرف خارج و بالا به وسیله ک تاندون پهن به طول ۵ سانتیمتر به بخش قدامی استخوان بازو زیر برجستگی کوچک(موازی با تاندون عضله پشتی بزرگ) متصل می گردد.

عضلات قدامی شانه

عضله تحت کتفی

آناتومی عضلات شانه

عضله ای بزرگ و مثلثی شکل است که از سطح وسیعی از حفره تحت کتفی (سطح قدامی کتف) شروع می شود.تارها جمع شده و تشکیل یک تاندون را می دهند.تاندون عضله به طرف خارج کشیده می شود و پس از گذشتن از سطح قدامی مفصل شانه روی برجستگی کوچک استخوان بازو متصل می گردد.تاندون عضله تحت کتفی بسیار پهن می باشد.

عضله غرابی -بازوئی

آناتومی عضلات شانه

از روی دنده غرابی استخوان کتف شروع شده و به موازات سرکوتاه عضله دو سر بازو پایین آمده و وی سطح داخلی استخوان بازو در میانه آن چسبندگی پیدا می کند.

 

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:, | موضوع: <-CategoryName-> |

آناتومی عضلات بدن

آناتومی عضلات بدن

عضلات بدن انسان از عناصر انقباضی تشکیل شده اند که به وسیله پدیده انقباض کلیه حرکات ارادی و غیرارادی را در انسان باعث می شوند.عـضـلات %۴۵ درصـــد وزن کـل بـدن را به خود اختصاص می دهنـد.

آناتومی عضلات بدنانواع عضلات بدن انسان
بدن انسان از سه دسته عضله به نام های عضلات صاف( عضلات موجود در دیواره عروق و دستگاه گوارش) ، عضلات مخطط یا  اسکلتی ( روی استخوان ها کشیده شده اند) وعضله قلب تشکیل شده است.عضلات صاف و عضله قلب از نوع غیر ارادی هستند و عضلات اسکلتی که بیشترین توده را در بدن به خود اختصاص  داده اند  از نوع ارادی هستند.

آناتومی عضلات بدن


 

هر نوع عضله کارکرد متفاوتی دارد و رشته های آن دارای شکل خاصی هستند. عضله اسکلتی که اندام ها و بدن را حرکت می دهد، از رشته های دراز، قوی و موازی تشکیل شده است. این نوع عضله، قادر به انقباض سریع و قوی است ولی تنها به مدت کمی می تواند با حداکثر قدرت کار کند. عضله قلبی خون را به سراسر بدن می راند.
این عضله رشته هایی کوتاه، شاخه دار و متصل به هم دارد که شبکه ای را در داخل دیواره های قلب تشکیل می دهند. این نوع عضله می تواند بدون خستگی، مدام کار کند.عضله صاف، کارکردهایی چون حرکت دادن غذا در لوله گوارش را بر عهده دارد. این عضله از رشته هایی کوتاه و دوکی شکل تشکیل شده است که به هم متصل شده، صفحاتی را تشکیل می دهند و می توانند به مدت های طولانی کار کنند
.

مشخصات واحد ساختمانی بافت عضلانی

هر عضله یک بخش قابل انقباض  دارد که موجب کوتاه شدن  عضله به هنگام لزوم میشود.کوتاه شدن عضلات در روند انقباض با تحریکات عصبی صورت می گیرد.این بخض قابل انقباض شکم عضله نام دارد. شکم عضله به کمک تاندون ها به استخوان ها وصل شده اند  و بدین ترتیب نیرو حاصل از انتقباض آن به استخوان ها منتقل می شود.واحد ساختمانی شکم عضله که قابلیت انقباض دارد تار عضلانی است که تار ، نامیده می شود.غشای تار عضلانی سارکولیما نام دارد .سیتوپلاسم تار عضلانی نیز موسوم به سارکوپلاسم است.

هسته سلول عضلانی نیز در کنار آن قرار دارد.داخل سلول عضلانی علاوه بر سارکوپلاسم رشته های ظریف تری به نام تارچه وجود دارد.در این تارچه ها رشته های بسیار ظریف تری به نام اکتین و میوزین که از جنس پروتئین هستند دیده میشوند.در اثر حرکت همین رشته ها نازک و ظریف است که انقباض عضله اتفاق می افتد و در نتیجه  حرکت رخ می دهد.یک عضله از تعدادی دسته تارهای عضلانی بوجود آمده است که توسط اپی میوزیوم پوشیده شده است هر تار عضلانی ۱۰تا ۱۰۰ میکرون قطر وگاهی تا چند سانتیمتر طول دارد.
ساختار میوفیبریل ها

درون میوفیبریل ها میوفیلامنت ها قراردارند که سارکومرها را می سازند هر سارکومر از دو رشته پروتینی بنام اکتین و میوزین تشکیل شده است که این پروتین ها با روند پیچیده ای موجبات انقباض عضله را فراهم می سازند .

هر عضله اسکلتی از دو قسمت تشکیل شده است:

بافت عضلانی که خاصیت انقباضی داشته و بیشتر شامل فیلامان های اکتین و میوزین است. بافت عضلانی از فیبرهای عضلانی تشکیل می گردد. هر فیبر عضلانی یک سلول عضلانی است. بافت همبند (یعنی اپی میزیوم،پری میزیوم و اندومیزیوم) که به صورت غلاف هایی بافت عضلانی را احاطه می کنند. این غلاف ها در ترتیب های متنوعی ترکیب شده و تاندون را می سازند که عضله اسکلتی را به استخوان متصل می کند.

آناتومی عضلات بدن

ناحیه ای که در آن یک ترمینال آکسونی با یک فیبر عضلانی, ارتباط سیناپسی ایجاد می کند، محل تماس عصبی-عضلانی نامیده می شود.

تماس عصبی عضلانی در تصویر زیر:

آناتومی عضلات بدن

عضلات اسکلتی را می توان به گروه های زیر تقسیم کرد:

  •  عضلات اندام فوقانی مانند عضله دوسر بازویی
  • عضلات اندام تحتانی مانند عضله چهارسر رانی
  •  عضلات تنه
  • عضلات سر و گردن

 عضله قلبی (Cardiac muscle)

دیواره قلب از خارج به داخل شامل سه لایه به نام های پریکارد، میوکارد و اندوکارد است که به لایه میانی (میوکارد) عضله قلب گفته می شود. میوکارد که بیشترین قسمت قلب را تشکیل می دهد دارای خاصیت انقباضی است.

انواع عضله قلب عبارتنداز:

  •  عضله دهلیزی
  • عضله بطنی

فیبرهای عضلانی تخصصی-هدایتی (یعنی فیبرهای گره سینوسی-دهلیزی و گره دهلیزی-بطنی)

عضلات صاف (Smooth muscles)

 به طورکلی دو نوع عضله صاف وجود دارد:

عضله صاف چند واحدی (مانند عضلات صاف عروق خونی، راست کننده مو، مژگانی چشم و عنبیه چشم)

عضله صاف تک واحدی (عضله صاف احشایی) (مانند عضلات صاف مجاری صفراوی، جدار روده و رحم)

ویژگی عضله صاف چند واحدی، مجزا بودن فیبرهای عضلانی آن است و معمولا کنترل آنها ازطریق سیگنال های عصبی صورت می گیرد.

فیبرهای عضله صاف تک واحدی (احشایی) ازطریق غشاء های سلولی با یکدیگر ارتباط می یابند. تحریک بخشی از عضله صاف احشایی- بدون حضور یک میانجی- منجربه تحریک فیبرهای مجاور می گردد (یعنی هدایت الکتریکی)

چگونگی نامگذاری عضلات بدن

نام گذاری با توجه به اعمالی که انجام می دهند مانند عضلات باز کننده وخم کننده انگشتان
نام گذاری با توجه به جهت تارهای عضلانی مانند عضلات مایل وعرضی شکم
نام گذاری با توجه به محل چسبندگی به استخوان مانند عضلات درشت نی    وزند اعلایی
نام گذاری برحسب تعداد محل های چسبندگی به استخوان مانند عضلات دوسر وسه سر
نام گذاری با توجه به شکل خاص عضله مانند عضله متوازی الاضلاع
نام گذاری با توجه به موقعیت شان در بدن مانند عضلات سینه ای وعضلات شکم
است و باعث باز شدن مفصل آرنج می شوند.

منبع: اختصاصی elmevarzesh.com

 

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: شنبه 14 آذر 1394برچسب:, | موضوع: <-CategoryName-> |

داروهاي نيروزا - دوپينگ - و عوارض آن

تاريخچه -  تعريف

واژه دوپینگ از زبان آفریقای جنوبی مشتق شده است.اشاره به یک نوشیدنی الکلی باستانی دارد که به عنوان محرک در مراسم رقص استفاده می گردید.بتدریج این واژه استقاده گسترده تری کرد و در ورزش امروز به معضلی تبدیل شده است.این واژه در دنیای امروز  به معنای استفاده ورزشکار از مواد یا روش هایی است که به قصد افزایش کارآیی در ورزش انجام می شود.

دوپینگ به معنای استفاده از مواد متعلق به گروه داروهای ممنوع،محدود شده و یا استفاده از روشهای گوناگون غیرمجازی میباشد.به قول خوان آنتونیو سامارانش رییس کمیته بین المللی المپیک،دوپینگ نوعی تقلب است که از جنبه های مختلف منجر به انحطاط و مرگ میشود:

مرگ فیزیولوژیک چرا که دستکاری غیرقانونی در فرایند طبیعی باعث تغییرات شدید و گاهاً برگشت ناپذیری در بدن میشود.

مرگ جسمی نظیر برخی موارد اسف بار مرگ ورزشکاراني  که در سالهای اخیر مشاهده شده است.انحطاط روانیو شخصیتی ناشی از رضایت شخص به تقلب،نادیده انگاشتن توانایی ها و ظرفیت های شخصی و بزرگ کردن ناتوانی ها و معایب.و بالاخره انحطاط اخلاقی به واسطه تعدی فرد از قوانینی که تمام جامعه بشری پایبند آن هستند.

از رخدادهای مهم در تاریخ دوپینگ می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

اولین مورد مرگ ورزشکاران در سال1886 رخ داد که یک دوچرخه سوار به نام لینتون در اثر استفاده بیش از حد داروی تری متیل درگذشت.

در مسابقات المپیک یک دونده ماراتن به نام توماس هیکس در اثر مصرف برندی و استریکلین در شرف مرگ قرار گرفت.

دهه 1950-روس  ها از هورمون های مردانه برای افزایش قدرت و نیرو استفاده نمود و آمریکایی ها نیز استروییدها را به این منظور استفاده نمودند.

1960-دوچرخه سوار دانمارکی در المپیک رم به علت مصرف بیش از حد آمفتامین ها فوت کرد.

1964-افزایش قابل توجهی در ظاهر عضلان ورزشکاران در المپیک دیده شد که شک در مصرف داروها را برانگیخت.

1967-کمیته بین المللی المپیک بعد از مرگ تامی سیمپسون به علت مصرف غیر از آمفتامین ها واکنش نشان داد.

1968-این کمیته با تعریفی از دوپینگ لیست داروهای غیرمجاز را ارایه داد و بدین ترتیب انجام آزمایش در بازیهای المپیک شروع شد.

 1988-در المپیک سئول،تست بن جانسون از نظر مصرف استروئید های آنابولیزان خلع و از ورزش محروم گردید. همچنین دو وزنه بردار بلغاری که به مقام نخست المپیک دست یافته بودند به علت دوپینگ محروم شدند.

1994-دیه گو مارادونا فوق ستاره فوتبال آرژانتین در مسابقات جام جهانی 1994 آمریکا به علت مصرف داروهای محرک از همراهی با تیمش محروم گردید و بدین ترتیب آرژانتین بدون مارادونا از آن دوره مسابقات حذف گردید.

2000-برای مبارزه هر چه شدیدتر با این پدیده شوم،کمیته مبارزه با دوپینگ تشکیل شده و آماده برخورد جدی با متخلفین در مسابقات المپیک 2000 سیدنی می باشد.

علل مخالفت با دوپينگ

اصولاً چرا علی رغم آنکه دوپینگ با افزایش کارآیی ورزشکاران همراه است با آن مخالفت میشود؟

مبارزه بر علیه دوپینگ بر سه اصل استور است:

احترام به اخلاق پزشکی و ورزشی

محافظت از سلامت ورزشکاران

فراهم آوردن محیطی برابر برای تمامي ورزشکاران

داروهاي دوپينگي

چه طبقاتی از داروها جزو موارد دوپینگ محسوب میشوند؟

این داروها معمولاً در پنج گروه دارویی طبقه بندی می شوند:

الف)داروهای محرک سیستم عصبی مرکزی:از این رده میتوان آمفتامین،کوکائین،افدرین،پسودو افدرین،فلیل پروپانولامین و ...را نام برد.

ب)داروهای مخدر:از این داروها میتوان از هروئین،مورفین،متادون و ... نام برد.

ج)استروئیدهای آنابولیک:داروهایی نظیر ناندرولون،تستوسترون،اکسی متولون،استانوزولول و ... در این گروه جای میگیرند.

د)داروهای ادرارآور:در این گروه میتوان از فوروسماید،تیازید،اسپیرونالاکتون و ... نام برد.

ه)هورمونهای پپتیدی وگلیکوپروتئینی و آنالوگهای آنها:داروهایی مثل هورمون رشد اریتروپویتین و ... در این دسته جای میگیرند.

با این حال برخی از داروها نیز موجودند که مصرف آنها تا حد خاصی بلامانع است ولی استفاده بیش از حد مجاز آنها دوپینگ تلقی می شود.از این میان می توان از الکل،ماری جوآنا(حشیش)،داروهای بیحس کننده موضعی،کورتیکوستروئیدها و بتابلوکرها نام برد.

قوانین و مجازاتهای دوپینگ
در صورت استفاده از استروئیدهای آنابولیک،داروهای ادرارآور، هورمونهای پپتیدی وگلیکوپروتئینی و آنالوگهای آنها یا دستکاری فیزیکی،شیمیایی یا دارویی ادرار محرومیت های زیر اعمال میگردد:

در اولین ارتکاب جرم:4-2 سال تعلیق

 در دومین ارتکاب جرم:تعلیق مادام العمر

 در صورت استفاده از مواد و روشهای غیر مجاز بجز مواردی که در بالا ذکر شد:

 در اولین ارتکاب جرم به مدت3-6 ماه

 در دومین بار به مدت 2سال

 در سومین ارتکاب به صورت مادام العمر محروم میشود.

به هنگام استفاده از مواد محدود شده حکم محرومیت بر حسب مورد صادر خواهد شد.در نهایت فدراسیون ملی هر کشور مسوول شرکت سالم و عاری از دوپینگ ورزشکاران در مسابقات است.به همین جهت در صورت احراز دوپینگ توسط ورزشکار مجازاتها و جریمه هایی نیز برای فدراسیون مربوطه در نظر گرفته می شود.

در دوران محرومیت ورزشکار:

صلاحیت انتخاب برای مسابقه در هیچکدام از مسابقات بین المللی به رسمیت شناخته شده و یا هر مسابقه ای که تحت نظارت فدراسیون ملی باشد را ندارد.

محروم از شرکت در سمینار یا همایش است.

صلاحیت انتخاب بازی یا هر موقعیت شغلی نظیر داوری،مربیگری،مسئولیت،ریاست،مشاوره و... را ندارد.

هرگونه ترفیع،مدال،عناوین و مقامهایی که در هنگام یا پس از تاریخ دوپینگ کسب کرده است از وی سلب خواهد شد.

هر ورزشکار،مربی،داور،رئیس،مشاور یا هر شخصی که در رابطه با مواد ممنوعه یا روشهای ممنوعه مجرم شناخته شود،در همان اولین ارتکاب جرم به طور مادام العمر محروم میگردد.

روش انتخاب ورزشكاران براي آزمايش دوپينگ

در مسابقات بین المللی بر چه مبنایی جهت آزمایش دوپینگ انتخاب می شوند؟

روش انتخاب ورزشکاران برای انجام آزمایش،مطابق با قوانین جاری کنترل دوپینگ در هر رویداد ورزشی است.در بازیهای المپیک،بطور معمول مقامهای اول تا چهارم  در هر رشته،به علاوه یک یا چند نفر که به صورت اتفاقی انتخاب میگردند،برای تست در نظر گرفته می شوند.دررشته های ورزشی رکوردی نظیر دو ومیدانی،وزنه برداری،شنا،نتیجه منفی آزمون برای ثبت رکورد ورزشکاران الزامی است.بنابراین در هر مکان و در هر زمانی این احتمال وجود دارد که هر ورزشکار برای آزمایش دوپینگ انتخاب شود.هر چند که در آن مسابقه موفقیتی کسب نکرده باشد.

دوپينگ با داروهاي معمولي

آیا دوپینگ تنها از طریق تزریق داروهای پیچیده و یا کمیاب صورت می گیرد؟

خیر،بسیاری از داروها و فراوردههای ساده ای که حتی نیاز به نسخه پزشک ندارد(نظیر داروهای ضدسرفه،ضدسرماخوردگی و...)ممکن است حاوی موادی باشد تست دوپینگ را مثبت نماید.به همین جهت قبل از مصرف هر گونه داروو توسط ورزشکار باید با پزشک مشورت شود.

عوارض

از عواض جانبی استروئیدهای آنابولیک (نظیر تستوسترون،ناندرولون و ...)که گاهی توسط ورزشکاران مورد سوءاستفاده قرار میگیرد چه میدانید؟

این داروها دارای عوارض جانبی بسیاری هستند که برخی از آنها برگشت پذیر و بعضی دیگر غیرقابل برگشت می باشند از جمله میتوان موارد ذیل را نام برد

الف)عوارض قلبی و عروقی:احتباس آب و نمک،افزایش حجم خون،ازدیاد فشار خون،افزایش چربی های خون،بی نظمی ریتم قلب،تغییر ابعاد قلب،انفارکتوس فلبی و سکته مغزی

ب)عوارض کبدی:اختلال کبدی،اختلال در عملکرد کبدی،افزایش آنزیم های کبدی،یرقان و سرطان کبد.

ج)عوارض جانبی خاص مردان:کاهش تعداد اسپرم ها،تحلیل رفتن بیضه ها،عقیمی،بزرگ شدن پستان ها،احساس دفع فوری و مکرر ادرار،کاهش توانایی جنسی.
د) عوارض جانبی خاص زنان:اختلال در قاعدگی،هیرسوتیسم(رشد زیاد مو در نواحی غیر طبیعی مثلاً در صورت خانم ها)،تاسی،کلفت شدن صدا،تحلیل پستانها،سرکوب شیردهی،پوست چرب و آکنه.

ه)عوارض جانبی در پسران نابالغ:بسته شدن زودرس غضروف های رشد و توقف رشد قدی،رشد غیرطبیعی مو،تیرگی پوست

و)عوارض روانی:افسردگی،هیجان بیش از حد،پرخاشگری،بی ثباتی عاطفی،حالت تهاجمی و خشونت،بی خوابی،اضطراب،اختلالات شخصیت و وابستگی روانی به دارو.

دليل استفاده از داروهاي ادرار آور در ورزشكاران

به سه دلیل:نخست آنکه این داروها ممکن است در کاهش سریع وزن و رسیدن به رده وزنی مورد نظر موثر باشند،این امر به ویژه در رشته های ورزشی مانند کشتی،وزنه برداری،بوکس که در رده های وزنی خاصی انجام میگیرند،صدق میکند.

ثانیاً دیورتیکها ممکن است برای رفع احتباس مایع ناشی از مصرف استروئیدهای آنابولیک بکار روند.این امر احتمالاً در ورزشکاران پرورش اندام که می خواهند هر چه بیشتر عضلانی بنظر برسند،سودمند است.

ثالثاً ورزشکاران ممکن است از دیورتیکها استفاده کنند تا میزان دفع ادرار را تغییر دهند و باعث تغییر غلظت داروهای غیرمجاز در ادرار شوند.بدین ترتیب

ورزشکاری که برای آزمون دارویی انتخاب شده سعی میکند تا حجم ادرارش را بالا برده و داروهای دوپینگ یا متابونیتهای آنها را در ادرار رقیق نماید.

البته نشان داده شده است که این تقلب احتمالاً موثر نیست.

دوپينگ خوني

دوپینگ خونی چیست و در چه ورزش هایی استفاده می شود؟

تزریق خون به یک فرد با سطح طبیعی گلبول قروز در جهت افزایش هموگلوبین را دوپینگ خونی می گویند.هدف از این کار افزایش توانایی حمل اکسیژن در خون و بنابراین افزایش قدرت استقامتی آن شخص میشود.انتقال خون میتواند از یک دهنده  با گروه خونی مشابه و سازگار (انتقال همسان)انجام شود و یا تزریق مجدد خون فرد به خودش بعد از یک دوره ذخیره صورت گیرد(انتقال از خود)بدین ترتیب افزایش ناکهانی توده گلبولهای قرمز با انتقال گلبولها به فرد موجب افزایش توان هوازی حداکثر و آمادگی جسمانی هوازی یم گردد.با توجه به اینکه دوپینگ خونی مقاومت را افزایش می دهد استفاده از آن در ورزشهای استقامتی مثل اسکی،دو ماراتن و دوچرخه سواری گزارش شده است.

نمونه گيري براي آزمايش دوپينگ

در آزمایشات دوپینگ نمونه گیری از بیمار به چه صورت است؟

در موارد معمول،آزمایش دوپینگ بر روی نمونه ادراری انجام میشود.درصورت مثبت شدن نمونه ادرار،برای تایید نتیجه از تجزیه نمونه خون استفاده میشود.در صورت شک به دوپینگ خونی و یا مصرف موادی که با آزمایش خون بهتر قابل شناسایی هستند نمونه خونی از فرد گرفته خواهد شد.

دوپينگ با چاي وقهوه و كوكاكولا

آیا مصرف چای،قهوه یا کوکاکولا می تواند باعث مثبت شدن تست دوپینگ شود؟

کافئین یک ماده دارویی فعال است که در نوشیدنی های مرسوم نظیر چای،قهوه و کوکاکولا وجود دارد.میان آن بسته به نوع نوشیدنی و نحوه تهییه آن متغیر است.بر اساس یک پژوهش مصرف حدود 1000 میلیگرم کافئین می تواند سطح آنرا در ادرار به حد غیر مجاز برساند.غلظت متوسط کافئین در چای و قهوه به ترتیب 80-50 و 150-80 میلیگرم می باشد.بنابراین می توان دریافت که با مصرف مفرط و بیش از اندازه این نوشیدنیها ممکن است تست دوپینگ مثبت شود هر چند که در حالت طبیعی این میزان مصرف نمیگردد.علاوه برای کافئین یکی از محتویات برخی از داروها نظیر داروهای سرماخوردگی و میگرن است که البته میزان آن در هر دور کمتر از 100 میلیگرم میباشد. کافئین دارای یک اثر تحریک مرکزی مشابه با آمفتامین است که خستگی را تقلیل داده و تمرکز و هوشیاری را افزایش می دهد ولی دورهای بالای آن میتواند باعث لرزش اندامها،اضطراب،بیخوابی و حالت عصبانیت شود.

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: چهار شنبه 4 آذر 1389برچسب:دوپینگ-زبان خوش,تصاویر برای رزمی,رزمی - آپارات,بانک اطلاعات ورزشهای رزمی-کیک بوکس اپارات-بوکس-دعوا خیابانی, | موضوع: <-CategoryName-> |

کنترل تمرین از طریق ضربان قلب

 

http://www.razmavar.com/images/RAZMAVAR/text-news/exercise-control-through-heart-rate.jpg

یک مربی همواره باید برنامه های تمرینی خود را از نظر اجرا تحت کنترل داشته باشد ، تا بتواند یک ارزیابی صحیح از برنامه های داده شده به عمل آورد و چنانچه لازم باشد اصلاحات مورد نیاز را در برنامه تمرینی خود به عمل آورد.

 

لذا باید در سه مرحله تمرینی یعنی : گرم کردن، تمرینات هوازی وتمرینات غیر هوازی ورزشکار را تحت کنترل داشته باشد تا دریابد آیا آنچه هدف برنامه تمرینی بوده است رسیده است یا خبر؟ با چند روش می توان ورزشکار را کنترل نمود که آیا به آن دامنه کار تعریف شده رسیده است یا خبر ؟ برای مثال وقتی به تیم دستور گرم کردن می دهد باید کنترل کند که آیا واقعا بدن وی گرم گردیده است یا خیر؟ یا آیا در تمرینات هوازی ورزشکار در همان حد خواسته شده کار کرده است یا نه ، زیرا ممکن است ورزشکار فراتر از خواسته مربی شدت کار را بالا برده و یا بر عکس، در آن شدت ، کار نکرده باشد.

یکی از این روش ها اندازه گیری اسید لاکتیک خون ورزشکار است زیرا میدانیم در فعالیت های مختلف با شدت های گوناگون ، مقدار تجمع اسید لاکتیک در بدن متفاوت می باشد. اما چگونه یک مربی می تواند در وسط تمرین اسید لاکتیک را اندازه گیری کند ؟ پس راه آسانتری را باید جستجو نمود.

ساده ترین راه، اندازه گیری ضربان قلب ورزشکار است ، یعنی با اندازه گیری ضربان قلب ورزشکار با پارامتر های از پیش تعیین شده مثل سن و ضربان قلب ورزشکار در حالت سکون می توان به این هدف رسید. وقتی مربی به ورزشکاری دستور گرم کردن (warm up ) می دهد باید ضربان قلب وی برابر فرمول زیر محاسبه کند و ضربان قلب که به این محدوده رسید نشان می دهد که بدن گرم شده است و آماده تمرین می باشد.
ماکزیمم ضربان مجاز قلب ورزشکار = سن ورزشکار – 220
ضربان قلب کاری = ضربان قلب ورزشکار در حالت سکون – ماکزیمم ضربان قلب ورزشکار
ضربان قلب در حالت گرم کردن= ضربان قلب در حالت سکون + (4/0×ضربان قلب کاری)

برای مثال این محاسبه برای یک ورزشکار 30 ساله که ضربان قلب وی در حالت سکون 70 ضربه در دقیقه می باشد به شرح زیر است
ماکزیمم ضربان مجاز قلب 190=30-220
ضربان قلب کاری 120=70-190
ضربان قلب مجاز برای گرم کردن 118=70+48 70+(4/×120)

محدوده ضربان قلب ورزشکاری که استقامتی هوازی کار می کند به شرح زیر است:
ضربان قلب در حالت سکون + (6/0×ضربان قلب کاری)
و اگر ورزشکار در آستانه غیر هوازی کار می کند یعنی بین مرز هوازی و غیر هوازی کار وتمرین می نماید ضربان قلب وی به شرح زیر محاسبه میگردد:
ضربان قلب در حالت سکون + 7/0 ×ضربان قلب کاری

برای مثال یک ورزشکار 30 ساله که ضربان قلب وی در حالت سکون 60 است
محدوده ضربان قلب وی در حالت آستانه غیر هوازی به شرح زیر می باشد:
ماکزیمم ضربان قلب 190=30-220
ضربان قلب کاری 130=60-190
151=60+91=60+(7/0×130)

ضربان قلب یک ورزشکار با مشخصات ذکر شده فوق وقتی که در آستانه غیر هوازی کار می کند .
اما محاسبه ضربان قلب همان ورزشکار 30 ساله که ضربان قلب وی در حالت آرامش و سکون 60 است در زمانیکه در آستانه اسید لاکتیک یعنی غیر هوازی کار می کند به شرح زیر است.
ضربان قلب ورزشکار در حالت سکون +9/0×ضربان قلب کاری
ضربان قلب کاری 130 =60-190 à ماکزیمم ضربان قلب 190 =30-220
177 =(60+117) =60+(9/0×130)

ضربان قلب ورزشکاری که در سیستم اسید لاکتیک یا غیر هوازی کار می کند
پس با توجه به ویژگی هر ورزشکار می توان از روی ضربان قلب وی مشخص نمود.

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: چهار شنبه 29 مهر 1394برچسب:تنس"زبان خوش,تصاویر برای رزمی,رزمی "آپارات,بانک اطلاعات ورزشهای رزمی,کیک بوکس اپارات,بوکس,دعوا خیابانی, | موضوع: <-CategoryName-> |

نقش آب و نوشیدنی ها در ورزش

نقش آب و نوشیدنی ها در ورزش

نوشته شده توسط : جعفرفتحی

بدن ما از۷۰-۵۵ درصد آب تشکیل شده و تقریباً ۹۰-۸۰ درصد خون را آب تشکیل می دهد. آب تقریباً در تمام روندهای حیاتی بدن دخیل است.کمبود آب میتواند به تغییرات ذهنی و فیزیکی منجر شود.آب نقش های زیر را ایفا میکند:
* با شستن سمومی که در طی زندگی عادی تولید میشود،بدن را پاک میکند.
* زندگی مفاصل را تأمین میکند.
* پوست را از خشکی محافظت می نماید.
* هیدراسیون احشاء داخلی را حفظ میکند.
* دمای بدن را کنترل مینماید.
وقتی بدن گرم میشود،آب به شکل عرق از پوست دفع میگردد.این مساله خوب است چرا که عرق از پوست شما تبخیر میشود و بدن شما سرد میشود.در واقع یک تنظیم کننده دما در بدن شما وجود دارد ولی برای اینکه این سیستم به کار خود ادامه دهد،نیاز به جبران آب از دست رفته بدن دارید.اگر به اندازه کافی و در حد جبران عرق از دست رفته آب ننوشید،خون غلیظ شده و جریان خون کند میشود این امر باعث میگردد که فشار بروی قلب وارد شود.در صورتی که کمبود مایع زیاد باشد،بدن شما به اندازه کافی آب برای تولید عرق ندارد.در این نقطه درجه حرارت بدن میتواند تا حد خطرناکی بالا برود.وجود اینکه یک فرد بزرگسال با چثه متوسط در روز حدود۲ لیتر آب از دست میدهد،یک ورزشکار ممکن است در ظرف یک ساعت ورزش شدید قریب به ۳ لیتر آب از دست بدهد.در صورتی که این مایعات از دست رفته جایگزین نشوند،ممکن است دهیدراسیون عارض گردد.کم آبی یا دهیدراسیون یک اثر منفی و شدید روی کارایی ورزشی دارد.در واقع حتی هیدراسیون خفیف تا حد یک درصد کاهش وزن بدن می تواند با ایجاد سرگیجه،سردرد و زمان عکس العمل کندتر باشد و میتواند بر خطر گرمازدگی بیافزاید.در صورت عدم درمان،دهیدراسیون بدتر میشود و میتواند کشنده باشد.مراقب علایم زودرس هشداردهنده در خودتان و هم تیمی ها باشیدتا از دهیدراسیون اجتناب شود.در صورتی که هر یک از این علائم را مشاهده کردید،به مربی خود اطلاع دهید یا مراقبت طبی فوری طلب کنید.
تشنگی
سوال اینست که آیا احساس تشنگی همیشه با آغار کم آبی همراه است؟پاسخ اینست،نه همیشه.در بسیاری موارد ورزش واقعاً واکنش تشنگی را مختل میکند.به هنگام ورزش شما مقدار زیادی آب را قبل از احساس تشنگی از دست می دهید و قبل از اینکه بطور کامل کم آبی شما جبران شود احساس تشنگی از بین میرود.بنابراین برای تأمین نیازتان به آب نمی توانید به حس تشنگی اکتفا کنید.به عنوان یک ورزشکار،لازم است که بطور آگاهانه بیش از آنچه که دوست دارید آب بنوشید،مصرف کنید،بویژه زمانی که در گرما ورزش میکنید.
میزان مصرف مایعات در ورزشكاران
بنا به همه دلایل فوق،ورزشکاران لازم است که آب یا سایر نوشابه ها را قبل،در طی و بعد از ورزش مصرف کنند.قبل از ورزش:یک یا دو لیوان مایعات را دو ساعت قبل از مسابقه یا تمرین بیاشامید تا اطمینان حاصل کنید که بخوبی هیدراته شده اید.پانزده دقیقه قبل از شروع ورزش یک لیوان دیگر نیز بنوشید.در طی ورزش:در طی ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته و اجتناب از گرمای بیش از حد هر۲۰- ۱۵ دقیقه ،۱۸۰-۱۲۰ سی سی مایعات بنوشید،مایعات سرد بهتر است چرا که به سرعت جذب می شوند و حرارت مرکزی بدن را سریعتر پایین می آورند.پس از ورزش:این نکته که پس از انجام ورزش به مصرف مایعات ادامه دهید حائز اهمیت است که جبران کم آبی بدن زمان میگیرد.برای اطمینان از اینکه به اندازه کافی آشامیده اید،خودتان را قبل و بعد ورزش وزن کنید.به ازای هر نیم کیلوگرم کاهش وزن حداقل ۵۰۰ سی سی آب مصرف نمایید.این اشتباه را نکنید که وزن کاهش یافته در ورزش مربوط به چربی است،چرا که چربی بتدریج از دست میرود و در مقیاس چند روز،مشخص نخواهد شد.تقریباً تمام کاهش وزن طی ورزش از منشاً آب می باشد.
علائم و خطرات كم آبی در ورزشكاران
دهیدراسیون می تواند نسبتاً سریع عارض شود.ملی همچنین ممکن است ظرف چندین روز ورزش بدون نوشیدن مایعات کافی پدید آید.ورزشکارانی که هر روز یا دوبار در روز و بویژه در آب و هوای گرم و مرطوب بشدت ورزش میکنند ممکن است بازای ها ۵/۰ کیلوگرم وزنی که از دست می دهند آب نیاز داشته باشند تا تعادل آب آنها مجدداً اعاده شود.به طور معمول نباید در روز وزن شما کاهش یابد،حتی ۲درصد کاهش وزن می تواند به کاهش کارآیی منجر شود و معرف دهیدراسیون خفیف باشد.علاوه بر آب،برخی از ورزشکاران نیاز به جایگزینی الکترولیتهای سدیم و پتاسیم که در عرق از دست می روند،دارند.این امر بویژه در ورزشی که بیش از یک ساعت به طول انجامد صدق میکند.بسیاری از نوشابه های ورزشی حاوی غلظتهایی از الکترولیتها و کربوهیدراتها هستند که جذب آب را تشریع می نمایند.به علاوه الکترولیتهای موجود در نوشابه های ورزشی تشنگی را تحریک میکند،که باعث تحریک فرد به نوشیدن و جبران کم آبی میشود. نوشابه های ورزشی در ورزشکاران استقامتی و نیز افرادی که تا حد توان به طور روزانه تمرین می کنند،یا در چند مسابقه در یک روز شرکت میکنند یا دو جلسه تمرین در روز دارند بیشترین فایده را دارند.در صورتی که ذائقه و بیزاری مانع نوشیدن مایعات مورد نیاز شماست،نوشابه را بر طریق سلیقه خود برگزینید.(انواع آبمیوه، آب ساده، آب معدنی،نوشابه های ورزشی،لیموناد)شما همچنین میتوانید از غذاهایی که آب زیادی دارند(مثل هندوانه،گوجه فرنگی،کاهو،سوپ)بیشتر استفاده کنید.با این حال آگاه باشید که نوشیدنیهای حاوی کافئین،نظیر قهوه و چای اثر متضادی دارند.کافئین نیاز بدن به ادرار کردن را افزایش میدهد و بنابراین باید در زمان اعاده مایعات از دست رفته،از مصرف آنها اجتناب نمود.به همین ترتیب مشروبات الکلی دارای اثر کاهنده آب بدن هستند.
چرا ورزشکاران همیشه در صدد کاهش وزن خود هستند؟
با تأکید امروزی بر لاغر شدن تا حد امکان،بسیاری از ورزشکاران به طور مستمر برای کاهش وزن تلاش میکنند با این حال کاهش وزن همیشه عاملی برای بهبود کارآیی ورزشی نیست.در واقع بسیاری از متخصصین تغذیه ورزشی معتقدند که به وزن بدن بیش از تأثیر واقعی آن بر کارآیی ورزشکاران اهمیت داده شده است.ورزشکاران معمولاً در پی کاهش وزن بدن به یکی از سه دلیل زیر هستند:
حضور در ورزشهای زیبا(مثل ژیمناستیک، پارکور، آکروبات رزمی)
افزایش سرعت(مثلاً در کارته، تکواندو)
رسیدن به یک رده وزنی خاص(مثل کشتی، جودو)

نويسنده: مهندس جعفرفتحی | تاريخ: چهار شنبه 29 مهر 1394برچسب:نقش آب و نوشیدنی ها در ورزش"اپارات"بوکس,اب معدنی,میزان مصرف مایعات در ورزشكاران, | موضوع: <-CategoryName-> |